ஆப்நகரம்

மகாபாரதம்: பெரும் போரை ஏற்படுத்திய தர்மனின் சிறு பலவீனம்!

எவ்வளவு உயர்ந்த நெறிபடைத்தவனாக இருந்தாலும், ஒரு சின்ன பலவீனம் ஒருவனை வீழ்த்திவிடும் என்பதற்கு தர்மன் சாட்சி.

TNN 11 Jul 2016, 10:23 pm
எவ்வளவு உயர்ந்த நெறிபடைத்தவனாக இருந்தாலும், ஒரு சின்ன பலவீனம் ஒருவனை வீழ்த்திவிடும் என்பதற்கு தர்மன் சாட்சி.
Samayam Tamil the hidden truth of yudhishthira in mahabharata
மகாபாரதம்: பெரும் போரை ஏற்படுத்திய தர்மனின் சிறு பலவீனம்!


'கத்தியின்றி ரத்தமின்றி ஒருவரை வெற்றி பெறமுடியும்’ என்பதை உலகுக்கு முதலில் எடுத்துரைத்தது மகாபாரதம்தான். அதற்குப் பயன்பட்டது சகுனியின் பகடை.

தர்மரை சூதாட்டத்தின் மூலம் வெல்லலாம் என்பதைச் சகுனி அறிந்த சந்தர்ப்பம் சுவையானது. ஒருவனுக்கு யாகம் செய்ய நூறு வெண் பசுக்கள் தேவைப்பட்டன. பால் வெள்ளை நிறத்தில் எந்தப் புள்ளியும் இல்லாமல் பசுக்கள் இருந்தால்தான், யாகம் நிறைவேறும். அப்படியான பசுக்களைத் தேடி அலைந்த அவன் கண்களில், இந்திரப்ரஸ்தத்தின் வாசலில் இருந்த 21 பசுக்கள் பட்டன. ஒரே இனத்தில் பிறந்த மரபு வெண் பசுக்கள் அவை.

ஆனால், அவற்றை யாசகம் கொடுக்க யுதிஷ்டிரனுக்கு மனமில்லை. வந்தவன் சொன்னான், ''நான் உன் பசுக்களை வெல்லப் போவது அஸ்திரத்தால் அல்ல; வாக்கினால்!''.

''எனக்கு வாதம் செய்வதில் விருப்பம் இல்லை.'’

''நாம் பகடையால் விளையாட முடியும்.'

''உன்னிடம் பணயம் என்ன இருக்கிறது?'

''யாசகமாக நீங்கள் ஒரே ஒரு மலரைக் கொடுங்கள். அதையே பணயம் வைத்து நான் விளையாடுகிறேன்.'
தர்மர் அவனிடம் மஞ்சள் நிற மலரைக் கொடுத்தார்.

இருவரும் பகடை விளையாடினார்கள். ஏழு வெண் பசுக்கள் தர்மன் தரப்பில் பணயமாக வைக்கப்பட்டன. தர்மர் தோற்றார். மூன்று முறையும் தோற்றார். 21 வெண் பசுக்களும் வந்தவனுக்குச் சொந்தமாயின.

அதற்குப் பிறகு, இப்படியே பல்வேறு இடங்களில் அவன் 87 பசுக்களை திரட்டிவிட்டான். இன்னும் 13 தேவையாக இருந்தன.

துரியோதனனின் கொட்டிலில், 13 தூய வெண் பசுக்கள் இருப்பதை அவன் அறிந்தான். எனவே, துரியோதனனின் கவனத்தை ஈர்க்க விழைந் தான். அவன் பார்வையில் படும் வண்ணம், கறுப்பு நிறக் குதிரை ஒன்றில், நகர வீதிகளில் வலம் வந்தான்.

துரியோதனனுக்குக் குதிரைகள் என்றால், அபார மோகம். அந்தக் கறுப்புக் குதிரை அற்புதமாக இருக்கிற செய்தி, ஒற்றர்கள் மூலம் அவனுக்கு எட்டியது. துரியோதனனுக்கு அந்த அழகிய குதிரையைத் தன்வசமாக்கிக்கொள்ள ஆசை பிறந்தது. யாசகனை அழைத்துவரச் சொன்னான்.

யாசகனும் வந்தான். துரியோதனனின் விருப்பத்தை அறிந்து, சூதாட்டத்தின் மூலம் குதிரையை அவன் பெற்றுக் கொள்ளலாம் என்று சொன்னான் யாசகன். சூது தொடங்கியது.

யாசகனின் பகடைகள் உருள ஆரம்பித்தன. குதிரையின் வாலிலிருந்து ரோமம் ஒன்றைக் கிள்ளிப் பணயமாக வைத்தான் அவன். அதற்குச் சமமாக துரியோதனன் ஏழு குதிரைகளை வைத்தான். ஆனால் யாசகனோ, தன் குதிரைக்குச் சமமானவை 13 வெண் பசுக்கள் என்றான். துரியோதனனும் ஆசையின் பிடியில் தலையசைத்தான். கைநொடிக்கும் நேரத்தில் யாசகன் வென்றான். குதிரையை இழுத்துக்கொண்டு, பசுக்களையும் ஓட்டிக்கொண்டு அரண்மனையைவிட்டு வெளியேறினான்.

அந்த யாசகனின் மார்பைப் பிளக்கவேண்டும் எனும்படியாக உக்கிரம் கொண்டான் துரியோதனன். ஆறுதல் தேடி சகுனியிடம் சென்றான்.

துரியோதனனின் உடலசைவு மொழிகளைக்கூடத் துல்லியமாக அறிந்தவன் சகுனி. நடந்தவற்றைக் கேட்டறிந்தான். ''மருமகனே! நீ நினைப்பதுபோல உன்னோடு பகடை ஆடியவன் சாதாரணமானவன் அல்ல. உன்னைப் போரில் சிக்கவைத்து வெற்றி பெற்றிருக்கிறான். ஆயினும், கவலைப்படாதே! உனக்குப் பக்கபலமாக நான் இருக்கிறேன்' என்று துரியோதனனை அமைதிப்படுத்தினான்.

இருட்டுவதற்கு முன்பு அந்த யாசகனை மீண்டும் அரண்மனைக்கு அழைத்து வரச்செய்தான். வந்தவனை சகுனி வெகுவாகப் பாராட்டினான்.

''நீ எத்தனை பசுக்களை வென்றிருக்கிறாய்?'

''பதின்மூன்று!'

''ஆனால், நீ அழைத்துச் சென்றது 14 என்று துரியோதனன் சொல்லுகிறான். உன்னிடம் அதிகமாக உள்ள ஒரு வெண் பசுவை திருப்பித் தந்துவிடு!'

''இல்லை. நான் 13 பசுக்களைத்தான் சூதில் வென்றேன்!'

சகுனி துரியோதனனிடம் கேட்டான்... ''நிஜமா?' துரியோதனன் பதில் பேசவில்லை.

''நீ ஓட்டிச் சென்ற ஒரு பசுவின் கர்ப்பத்தில் வளரும் கன்றைக் கணக்கில் சேர்க்க மறந்துவிட்டாய். அது எங்களுக்கு உரியது. அதைத் தந்துவிட்டு, பசுவை அழைத்துப் போ!' என்றான் சகுனி.

யாசகன் தடுமாறினான். ''கர்ப்பத்தில் உள்ள பசுங்கன்றை எப்படித் தருவது?'

''காத்திரு! அது கன்று ஈனும் வரை காத்திரு. அல்லது, உனக்குத் திறமை இருந்தால், அதையும் சூதில் வென்றுவிடு!''

சகுனியுடன் அந்த யாசகன் சூதாடுவதாக ஒப்புக்கொண்டான். பகடை உருண்டது. அவன் கேட்ட எண்ணில் பகடை விழுந்தது. ஒரு பசுவைத் தோற்றான் யாசகன். இப்படியே நூறு வெண் பசுக்களையும், தனது குதிரையையும்கூட அவன் சகுனியிடம் இழந்துவிட்டான்.

அவனிடம் சகுனி, ''நீ யாரிடம் அதிகப் பசுக் களைச் சூதாடி வென்றாய்?' என்று கேட்டான்.

''தர்மரிடம்.'

''எத்தனை?'

''இருபத்தொன்று.'

சகுனிக்கு மகிழ்ச்சி தாங்கவில்லை. நூறு பசுக்களையும் அவனுக்கு யாசகம் தந்து அனுப்பி வைத்தான். துரியோதனன் புரியாமல் விழித்தான்.

சகுனி சொன்னான்... ''ஒரு யாசகனால் தர்மனோடு சூதாடி அரிய 21 வெண் பசுக்களை வெல்ல முடிந்திருக்கிறது. அவன் நமக்கு வழிகாட்டியிருக்கிறான். தர்மனைச் சூதாட விருந்துக்கு அழைக்கவேண்டும். நீயல்ல; உன் தந்தை. நாம் எந்தச் சிரமமும் இல்லாமல், அவர் கள் நாட்டையே வென்றுவிடலாம். நீ பட்ட அவமானங்களுக்குப் பழி தீர்த்துவிடலாம்.''

பாண்டவர்களைப் போரில் வெல்வது கடினம், சூதில் வெல்வது எளிது என்பதை சகுனி உணர்ந்தது அப்போதுதான். இப்படியாக, உயர்ந்த நெறி படைத்த தர்மனின் ஒரு சிறிய பலவீனம் பெரும் குருஷேத்திரப் போருக்கு வழிவகுத்ததை நாம் உணர முடியும். மனிதர்கள் பலவீனத்தை கட்டுப்படுத்தி, வாழவேண்டும் என்பதே இந்த கதை சொல்லும் நீதி…

அடுத்த செய்தி

டிரெண்டிங்